Schronisko, które przestało istnieć

W końcu udało mi się ją przeczytać i powiem szczerze nie porwała mnie. Tajemnica tajemnicą, trochę złej krwi, ale jakoś łączenie aż takiej historii z fikcją mnie nie przekonuje. Momentami odczuwałam zagubienie i wracałam do początku, gdzie wypisano przekład niemieckich nazw ma polskie. Sam druk książki też trochę odstraszył. Nastawiłam się na trochę co innego i tak, dla osób lubiących góry jest to fajny wybór, a jeśli osoby te lubią góry i połączoną z nimi historię z elementami fikcyjnymi - jest to wybór jeszcze lepszy. Nie nastawiam się na szybki powrót do czytania kolejnych części, może kiedyś.

W końcu udało mi się ją przeczytać i powiem szczerze nie porwała mnie. Tajemnica tajemnicą, trochę złej krwi, ale jakoś łączenie aż takiej historii z fikcją mnie nie przekonuje. Momentami odczuwałam zagubienie i wracałam do początku, gdzie wypisano przekład niemieckich nazw ma polskie. Sam druk książki też trochę odstraszył. Nastawiłam się na trochę co innego i tak, dla...

Fenomenalna książka. Dawno nie czytałem tak wciągającej książki. I było wszystko to co kocham :
historie II wojny światowej, góry, tajemnice, zwrot akcji, Jednym słowem majstersztyk

Fenomenalna książka. Dawno nie czytałem tak wciągającej książki. I było wszystko to co kocham :
historie II wojny światowej, góry, tajemnice, zwrot akcji, Jednym słowem majstersztyk

Bardzo duży plus za Karkonosze, czuć, że autor zna te góry i je kocha, a mi przez to czytało się tę książkę jeszcze lepiej. Historia niezła, chociaż wątek miłosny bardzo naiwny

Bardzo duży plus za Karkonosze, czuć, że autor zna te góry i je kocha, a mi przez to czytało się tę książkę jeszcze lepiej. Historia niezła, chociaż wątek miłosny bardzo naiwny

Klimat jaki przedstawia okładka, przyciąga niczym magnes. Góry spowite mgłą zanurzone w złowieszcze przepaście to paradoksalnie świetna odskocznia od ciepłego, gorącego lata i kwitnącej wokół nas zieleni. Nie ma nic bardziej skrajnego niż śnieżna zawieja w Karkonoszach, która co rusz staje się głównym bohaterem poszczególnych scen, które to czytam nad gorącym, ciepłym morzem.

Zdecydowanie polecam ten złowieszczy, spowity tajemnicą przeszłości klimat, skapujący z kartek tego nietypowego kryminału poruszającego jak sam autor wskazuje wydarzenia, które mogły mieć miejsce. Pomimo tego, ze wojna już dawno się skończyła, to część jej wydarzeń nadal istnieje w czeluściach ludzkich umysłów. W takich miejscach przeszłość bowiem tak szybko nie umiera, żyje w kolejnych pokoleniach i czeka na swój moment wyrównania rachunków.

Początkowo "Schronisko, które przestało istnieć" dość wolno się rozwija. Główny bohater, dentysta (a jakże!) Maksymilian Rajczakowski wydaje się być postacią dość dystansową i nie zyskuje sympatii przy pierwszym poznaniu. Również postać kobieca, Marta jest jakby nie do końca dopracowana i tonie w schematycznym ukazaniu młodej kobiety. Ale to nic, warto przez to wszystko przebrnąć dla samej historii metalowej skrzyni i ukrytego w niej skarbu. Sama tajemnica oraz historia jej pochodzenia jest bowiem naprawdę porywająca i powoduje szybsze bicie serca.
Któż bowiem z nas na samą wzmiankę o ukrytym skarbie nie zaczyna popadać w ciekawość?

Autor jest również mistrzem w kreowaniu opisów gór. Śnieżne Kotły przemawiają swoim własnym językiem tajemniczego Ducha Gór. Muszę przyznać, że nieraz nie mogłam się wprost oderwać od sceny ze względu właśnie na malowniczość użytego przez niego języka. Pomimo dość powtarzalnego finału, który nawiasem mówiąc moim zdaniem został nazbyt szybko doprowadzony do końca, z całą pewnością sięgnę po kolejne części trylogii.

Klimat jaki przedstawia okładka, przyciąga niczym magnes. Góry spowite mgłą zanurzone w złowieszcze przepaście to paradoksalnie świetna odskocznia od ciepłego, gorącego lata i kwitnącej wokół nas zieleni. Nie ma nic bardziej skrajnego niż śnieżna zawieja w Karkonoszach, która co rusz staje się głównym bohaterem poszczególnych scen, które to czytam nad gorącym, ciepłym...

"Schronisko, które przestało istnieć" to pierwszy tom trylogii Sławomira Gortycha osadzonej w klimatycznych Karkonoszach. Autor zabiera nas w podróż po malowniczych, górskich krajobrazach, które stanowią tło dla całkiem prostej i przewidywalnej historii kryminalnej.Książka jest dobrze napisana, a styl Gortycha sprawia, że czyta się ją stosunkowo szybko. Mimo to, brakuje jej tego "czegoś", co przyciągnęłoby czytelnika na dłużej. Fabuła jest prosta i mało zaskakująca, co sprawia, że napięcie, które powinno towarzyszyć dobremu kryminałowi, jest tu praktycznie nieodczuwalne.Jednym z największych atutów powieści jest jednak klimat. Gortych znakomicie oddaje atmosferę Karkonoszy, a opisy górskich scenerii są na tyle barwne, że niemal czuje się świeże, górskie powietrze. To właśnie za ten element należy się książce mocna piątka. Dzięki temu można poczuć magię naszych pięknych gór, co może stanowić duży plus dla miłośników tego regionu.Niemniej jednak, jako pierwszy tom trylogii, "Schronisko, które przestało istnieć" może nie zachęcić wszystkich do sięgnięcia po kolejne części. Historia, mimo swojego prostego charakteru, może pozostawić niedosyt u czytelników oczekujących bardziej skomplikowanej fabuły i silniejszych emocji.Podsumowując, książka Sławomira Gortycha to przeciętna, aczkolwiek dobrze napisana historia, którą czyta się szybko, ale bez większych emocji. Jeżeli cenisz sobie klimat Karkonoszy, to warto po nią sięgnąć, choćby dla samej przyjemności zanurzenia się w górskich pejzażach. Moja ocena to solidne 5 na 10 – głównie za malowniczy klimat, który jednak nie rekompensuje w pełni braku napięcia typowego dla dobrego kryminału. Zastanowię się, czy sięgnąć po kolejną część tej trylogii.

"Schronisko, które przestało istnieć" to pierwszy tom trylogii Sławomira Gortycha osadzonej w klimatycznych Karkonoszach. Autor zabiera nas w podróż po malowniczych, górskich krajobrazach, które stanowią tło dla całkiem prostej i przewidywalnej historii kryminalnej.Książka jest dobrze napisana, a styl Gortycha sprawia, że czyta się ją stosunkowo szybko. Mimo to, brakuje jej...

Jestem zachwycona. Powiem szczerze nie przepadam za Karkonoszami ( choć mieszkam niedaleko),jakoś nam " nie po drodze". Tymczasem seria p. Gortycha sprawia, że oczami wyobraźni już lecę na szlak.

Jestem zachwycona. Powiem szczerze nie przepadam za Karkonoszami ( choć mieszkam niedaleko),jakoś nam " nie po drodze". Tymczasem seria p. Gortycha sprawia, że oczami wyobraźni już lecę na szlak.

Nie czytam kryminałów, ale kiedy dowiedziałam się, że autor jest pasjonatem Karkonoszy i historie jego książek toczą się w moich ulubionych górach, sięgnęłam po tę powieść z wielkim podekscytowaniem. Nie zawiodłam się – autor fantastycznie połączył obecne do dziś miejsca w Karkonoszach z wydarzeniami historycznymi, które miały tam miejsce tuż po drugiej wojnie światowej. Dodając do tego ciekawych bohaterów i ich losy, otrzymałam bardzo dużą dawkę wiedzy o Karkonoszach zatopioną w fikcyjnej opowieści, ale posiadającej odniesienia do prawdziwych wydarzeń z przeszłości. Gorąco polecam!

Nie czytam kryminałów, ale kiedy dowiedziałam się, że autor jest pasjonatem Karkonoszy i historie jego książek toczą się w moich ulubionych górach, sięgnęłam po tę powieść z wielkim podekscytowaniem. Nie zawiodłam się – autor fantastycznie połączył obecne do dziś miejsca w Karkonoszach z wydarzeniami historycznymi, które miały tam miejsce tuż po drugiej wojnie światowej....

Dużo historycznego bla bla... To jest książka idąca głównie schematem: historia - retrospekcje, a współczesność to dużo dialogów. Mało tu ciekawej, wartkiej akcji. No i jeśli chodzi o audiobook to lektor czyta beznamiętnie. Pozycja raczej dla kogoś kto lubi historię. Ja lubię, ale tematu nazistów mam dość.

Dużo historycznego bla bla... To jest książka idąca głównie schematem: historia - retrospekcje, a współczesność to dużo dialogów. Mało tu ciekawej, wartkiej akcji. No i jeśli chodzi o audiobook to lektor czyta beznamiętnie. Pozycja raczej dla kogoś kto lubi historię. Ja lubię, ale tematu nazistów mam dość.

Świetnie skomponowane, opowiedziane i napisane. Czyta się wyśmienicie i trudno rozstać się z książką. Autor ma niewątpliwy dar wciągania czytelnika w historię, tak jakby stał się on częścią historii. Gratulacje dla autora i polecam.

Świetnie skomponowane, opowiedziane i napisane. Czyta się wyśmienicie i trudno rozstać się z książką. Autor ma niewątpliwy dar wciągania czytelnika w historię, tak jakby stał się on częścią historii. Gratulacje dla autora i polecam.

Wyjątkowo przereklamowana książka. Rzadko mi się zdarza żebym nie lubiła żadnego z bohaterów. Nawet więcej, czuła obrzydzenie do niemal każdej postaci. Niby pomysł ciekawy, wykonanie takie sobie. A po całości pozostal niesmak. Tylko opisy gór piękne.

Wyjątkowo przereklamowana książka. Rzadko mi się zdarza żebym nie lubiła żadnego z bohaterów. Nawet więcej, czuła obrzydzenie do niemal każdej postaci. Niby pomysł ciekawy, wykonanie takie sobie. A po całości pozostal niesmak. Tylko opisy gór piękne.